Leven met pijn.

Pijn heeft ook waarde in ons leven om ons te ontwikkelen en om ons zeker te voelen.  Leven is bewegen en in die beweging ontstaat wrijving welke nodig is om vooruit te komen.

Een mens lijdt het meest het geen hij vreest. Angst en negatieve gedachten over alles wat kan overkomen,  wat er niet is veroorzaakt een bron van pijn, waarbij het lijkt dat iemand ontspant en rustig wordt als het dan ook klopt waar hij zo bang voor was: de pijn.

Soms hebben we pas achteraf het gevoel, dit was het waarvan ik eerder wel iets opmerkte, maar het toch ook niet echt in de gaten had. Als dan een beslissing is gevallen, voelt men opeens hé dit voelt goed. Een gevoel van opluchting, hé.

Denk aan de tijger in de kooi. Ondanks dat er goed voor hem gezorgd wordt. Lijden deze dieren aan stress en ervaren daardoor pijn. Ieder levend wezen heeft het nodig om zelf verantwoordelijk te zijn voor je dagelijkse leven, dat maakt ons geestelijk gezond. We willen daarvoor niet de macht uit handen geven.

Het is comfortabel om in dezelfde positie te blijven, dat kost minder moeite. Het gevolg we dutten in. We wentelen ons in een gezapig leven. Is dit alles…??

Toch heeft elk mens zijn verhalen van teleurstelling, verlies en angst. Het leven kent vreugde en verdriet, het kan zo mooi niet zijn of dat verandert en het kan zo er niet zijn en ook dat verandert. Dat is een levenswet. De duistere kant hoort ook bij onze essentie als mens. Dat is cruciaal voor overleving.

Wij als mensen hebben een compenserend systeem. Als we heel blij zijn, komen we daarna in een minder blij moment. Het is een beschermend systeem: het leert ons het goede waarderen. En biedt ons tevens de mogelijkheid om ons te kunnen ontwikkelen. Het leven waarderen en dankbaarheid zijn. Van tegenslagen en pijn kan je moediger worden dan je was, nieuwe wendingen aan je leven geven, nieuwe of onbekende wegen ontdekken. Je ontplooien als individu. Het ontwikkelen van je identiteit als persoon.

Dat wat pijn doet in je leven, kan je beter niet buitensluiten. Een mens is geneigd zich zowel bij lichamelijke als emotionele pijn zich terug te trekken van de pijn. Dat heeft een functie, dan voel je het minder en voor korte pijn werkt het. Door er bewust naar toe te voelen en het gebied weer op te nemen in je gevoel, komt er herstel en is dat lichaamsdeel weer opgenomen in het geheel. We komen van een dissociatie in een associatie. Alles hersteld eerder wanneer je er naar toe voelt en de pijn omhelst.

Bij emoties is het belangrijk om te ervaren of je sterk genoeg bent om iets aan te gaan en in welke mate. Steeds wanneer je kracht groeit komt er ook meer kracht om de pijn aan te gaan.

Het weer betrekken in het gevoel van dat wat buitengesloten is (dissociatie) , is een belangrijk onderdeel van de haptonomie. Goed voelbaar in de therapeutische aanraking is hoe snel en hoe ver iemand daar in kan gaan op dat moment. Men kan dit niet met de wil sturen. Doet men teveel zijn best, dan zal het eerder geen resultaat geven. Soms komt iemand heel goed in de richting en dan wordt het voelbaar dat iets in die persoon – dat gaat onbewust – zich weer terugtrekt. Rust, geduld en steeds weer afstemmen zijn dan nodig en zinvol om tot het beste en mooiste van die persoon te komen. De associatie met het zelf.

Steeds komt in je leven, het stukje waar je een conflict mee hebt, terug in je leven. Ergens wordt er steeds opnieuw aan de bel getrokken. Vraag je af waar het vandaan komt, eerlijk kijken naar jezelf.  Kijken naar jezelf is je eigen innerlijk doorschouwen, waar komt de pijn vandaan? Eerlijk kijken naar jezelf. En dan al voelend ontdekken waar de pijn mee te maken heeft. Kun je dan deze pijn voelend toelaten, voelen en bewust zijn van je gedachten. Het samen komen van de pijn en de gedachten is een eigenschap van het hart. Vandaar de naam hartcoherentie: het samen komen van denken en voelen. Door het samenkomen wordt er een coherente toestand gecreëerd, waardoor in deze coherentie het conflict geheeld kan worden. Er wordt in deze coherente toestand een dialoog gehouden tussen voelen en denken: vanuit het voelen wordt een leermoment aan het hart gegeven en andersom.

Dit kun je zo ook toepassen bij conflicten met andere mensen. Mensen die je onverdraagzaam vindt. Die je iets hebben aangedaan of juist hebben nagelaten iets goeds voor jou te doen. Dan is diegenen waar het conflict mee is, de mens die jouw ergernis opwekt een boodschapper van je oude pijn geworden. Deze pijn kun je ook doormiddel van Hartcoherentie helen. Zo kun je leren om verdraagzaam te zijn tegenover elke emotie en pijn in je leven. Eerst kijken en voelen in jezelf, bewust worden van welk basiselement jou zo raakt, waar je zo op reageert dat het geen gespreek meer is gebleven, maar een conflict is geworden. De pijn die dat oproept is echt van jezelf en heeft niet meer met die ander te maken. Die heeft alleen op de juiste knop gedrukt.

Het is goed om niet van een probleem te spreken, maar juist over een situatie. En in het vertellen over die situatie elkaar begrip geven, oh is dat zo voor jou… Daarbij is het belangrijk om voelend Empathisch aanwezig te zijn.

Ieder conflict is een mogelijkheid tot groei, omdat het iets wat in jezelf aanwezig is om dezelfde benadering vraagt. Niet door het afwijzen van denkbeelden, maar door te luisteren naar elkaar, kom je tot elkaar en kun j e in gesprek blijven en invloed hebben. Met elkaar samen-leven zonder het over alles eens te zijn met elkaar.

Kijken naar en ordenen van liefde van je eigen pijn, huil erom, behandel het met liefdevolle aandacht. Dat wat je niet zo mooi vindt in jezelf kan je met liefde vullen en aanraken, dat geeft groei en kan je meenemen in het leven.

Dat wat een wezenlijk onderdeel van het leven is, kun je niet ontkennen.

Leven is alles wat er is, op alle manieren en in alle vormen. Het is niet de bedoeling om star positief te leven, alsof dat alles is wat er zou kunnen zijn. Werken naar een steeds beter basisgevoel is goed te doen en heeft veel voordelen.