Je staat er niet zomaar bij stil, maar ben jij wel eens lief voor je jezelf? En dan bedoel ik niet dat je een cadeautje voor jezelf koopt. Dan bedoel ik dat je mild naar jezelf bent. Een foutje door de vingers ziet. Lief zijn voor onszelf is niet zomaar iets wat je zo 1,2,3 uit je mouw schut.

Onze opvoeding zit zo in elkaar dat we moeten beantwoorden aan, voldoen aan. En dat begint al op de basisschool. Netjes zitten, goed je best doen, luisteren, gehoorzamen. We leren daar aan heel veel dingen te voldoen. En dat noemen we opvoeden. Oh ja, we mogen ook lief zijn voor de ander: op tijd een cadeau of kaart kopen, op ziekenbezoek gaan, netjes een handje geven.

En hoe zit het dan met de aandacht in opvoeden naar onszelf? Daar kan ik me toch niets over herinneren. Werd er wel eens gezegd: “ben je vandaag te moe, dan moet je even pas op de plaats en rust nemen” of “doe maar rustig, ontspan”. Nee, daar was geen aandacht voor, altijd maar door: hogere cijfers, goed leren, want dan heb je later een goede baan. En wat nu als ik niet gelukkig ben. Als waar ik voor geleerd heb mij helemaal niet past. Of wat als er geen werk meer is? Dan heb ik nog zo goed mijn best gedaan, maar het is niet geworden wat er toen voor gehouden werd.

Waar gaat het in het leven om? Om iets van binnen, je innerlijk. Daar waar jij een blij gevoel van krijgt. Dat doen wat je het liefste doet, dan geef je liefde aan jezelf. Om eens een dag rust te nemen, omdat je al zoveel dagen per jaar aan het rennen bent. Gewoon dan je lief voor jezelf zijn en voelen dit heb ik nu nodig. En dat mag gewoon.

Als je dit leest en je voelt dat wil ik, doe het dan. Wees lief voor jezelf. Je verdient het als geen ander.